Tekst door Nathan Rozenhart en herformulering van de tekst door AI Copilot – 28-10-2025.
Over Zelfhaat:
Mensen haten zichzelf, zitten vol met oordelen over zichzelf. En de wereld is daar een afspiegeling van en niet van dat we niet van andere mensen houden en hen niets gunnen. Er wordt duizenden jaren geleerd dat je aardig moet zijn, liefdevol behoord te zijn naar andere mensen maar we houden niet eens echt van onszelf. Terwijl er in de Schrift staat: ‘Houdt van anderen zoals je van jezelf houdt.’ Het denken: ik-en-mezelf, staat voor gespletenheid, innerlijk conflict. Dat conflict gaat enkel weg, als ik en mezelf tegen elkaar wegvallen. Dat er sprake zal zijn van een innerlijke transformatie. Dat de geest onvoorwaardelijk vrij zal zijn, ongeconditioneerd ofwel sprake zal zijn van keuzeloos gewaarzijn. De waarnemer is het waargenomene. Er is geen apart zelf. Bewustzijn is gelijk zijn inhoud. De denker en het denken zijn een en hetzelfde. Jij bent het leven en het leven is jou. En het leven omvat alles en niets. Liefde en emoties zijn gelijkwaardig. Omdat het ene ons goddelijk doet zijn en het andere menselijk. We zijn voor de volle honderdprocent goddelijk en voor de volle honderd procent menselijk. Het ene niet iets belangrijker of minder belangrijk dan het andere. Er bestaat geen weg naar jezelf. De Waarheid is daar waar je bent. Je dient direct te zien en te begrijpen, dat de waarnemer en de persoon een en hetzelfde zijn, niet-twee. Je dient te twijfelen aan al je overtuigingen, dan pas kan dat wat voor je ligt direct zichtbaar worden. Je bent de wereld die je waarneemt. Je bent alles en niets. Je bent evengoed bewustzijn zelf als alles wat komt en gaat. Het tijdelijke is niet minder belangrijk dan het onsterfelijke. De zon en de aarde behoren elkaar toe, zonder de ander heeft de zon en de aarde geen betekenis. Als alles wit is kan er net zo goed geen wit zijn. Dan is er geen wit. Want kan wit dan zichzelf bewust zijn? Het onsterfelijke en het sterfelijke geven elkaar betekenis. Zij zijn een en hetzelfde, niet-twee. Zelfhaat is de vrucht van gespletenheid. En de samenleving is daarvan een uiting.

Hier verder een eigen vertaling van de tekst door AI Copilot:
‘Over Zelfhaat, Zelfliefde en Innerlijke Heelheid Veel mensen worstelen met negatieve gedachten over zichzelf. Ze oordelen streng, voelen zich niet goed genoeg, en dat leidt tot zelfhaat. Maar deze zelfhaat komt niet voort uit een gebrek aan liefde voor anderen — het is een weerspiegeling van hoe we met onszelf omgaan. De wereld om ons heen laat zien wat er vanbinnen speelt. We leren al eeuwen dat we vriendelijk en liefdevol moeten zijn naar anderen. Maar hoe kunnen we dat echt zijn, als we niet van onszelf houden? In oude geschriften staat: “Heb anderen lief zoals je jezelf liefhebt.” Maar als die liefde voor jezelf ontbreekt, wat geven we dan eigenlijk aan anderen? Er is vaak een innerlijke verdeeldheid: een “ik” dat denkt en een “mezelf” dat beoordeeld wordt. Die innerlijke strijd verdwijnt pas als we inzien dat er geen echte scheiding is tussen die twee. Dan kan er een innerlijke verandering plaatsvinden — een moment van helderheid waarin je geest vrij is van oordeel en verwachtingen. Dan ben je gewoon aanwezig, zonder te kiezen of te veroordelen. In die staat van bewustzijn is er geen aparte waarnemer en geen apart object. Jij bent wat je waarneemt. De denker en het denken zijn één. Jij bent het leven zelf — en het leven is jou. Alles wat bestaat, inclusief emoties en liefde, maakt deel uit van dat leven. Ze zijn niet tegengesteld, maar vullen elkaar aan: het goddelijke en het menselijke zijn beide volledig in jou aanwezig. Er is geen pad dat je naar jezelf leidt. Je bent al waar je moet zijn. De waarheid is hier en nu. Om dat te zien, moet je durven twijfelen aan alles wat je denkt te weten. Dan pas wordt zichtbaar wat er altijd al was. Je bent niet los van de wereld — je bént de wereld die je ervaart. Je bent zowel alles als niets. Je bent het bewustzijn én alles wat daarin verschijnt. Tijdelijke dingen zijn niet minder belangrijk dan eeuwige dingen. Ze geven elkaar betekenis, zoals de zon en de aarde elkaar nodig hebben om betekenisvol te zijn. Als alles wit is, bestaat wit eigenlijk niet — want zonder contrast kan wit zichzelf niet herkennen. Zo is het ook met het sterfelijke en het onsterfelijke: ze bestaan dankzij elkaar. Ze zijn niet twee, maar één. Zelfhaat ontstaat uit innerlijke verdeeldheid. En onze samenleving weerspiegelt die verdeeldheid. Als we heling willen, moeten we beginnen bij onszelf — door onszelf te leren zien zoals we werkelijk zijn.’